SlipknotVol. 3: The Subliminal Verses [2004]
Roadrunner Records
Vol 3, slipknot'ın sıradışı -hatta bazılarımız için katlanılması zor- imajlarına tav olan, ilk gençlik isyanlarını dillendirebilecekleri "halk düşmanı" potansiyeline sahip bir grup olduklarını düşünen hayranlarından uzaklaşmak istediğini( ya da onları grupla beraber büyümeye çağırmalarını) yansıtıyor. Bir solukta dinlenen, sapkın bir nefret/sinir dışavurumu silsilesi iki albümden sonra, daha ayakları yere basan, durup düşündürecek, müzikal anlamda yeni kapılardan geçmeyi, daha adam yerine konmayı isteyen bir grubun ticari hüsranı göze alarak kotardıkları bir nevi manifesto demek yanlış olmaz gibi geliyor Slipknot'ın 2004 albümü için. İlk albümdeki Ross Robinson (bu yıl kendini The Cure'a adadı sanırım) yerine prodüktör koltuğuna oturan Rick Rubin'in bu tavırda/istekte oldukça etkisi olmuş. Iowa sonrası Murderdolls, Stone Sour gibi yan gruplarla ilgilenen elemanların farklı bakış açıları kazandıkları söylemek yanlış olmaz. Tez konusu olabilecek ticari başarının getirdiği rahatlıkta, grubun kendi istedikleri müziği yapma güdüleri rahatça ortaya koymalarını sağlamış. Slipknot'ı Slipknot yapan tüm atraksiyonları barındıran The Blister Exists, Three Nil, Opium Of The People gibi şarkılarda yine Slayer, Anthrax ve Machine Head etkilerini duymak mümkün. Joey Jordison'un son yılların en iyi davulcularından biri olduğunu bu noktada hatırlatmakta fayda var. Albümün başta bahsettiğim farklılaşma isteğinin delilleri ise özellikle intro Prelude 3.0, Circle, Vermillion ve Virus Of Life şarkılarında. Circle açıkçası Slipknot'tan bekleyeceğim en son şarkılardan biri. Akustik gitarlar, yaylılar, ses deneyleri bunlar o "maskeli adamlardan" mı çıkıyor dedirtiyor. Son zamanlarda bol bol Radiohead dinlemişler anlaşılan. Zamane metali artık iyice kendi koyduğu kuralları bozar halde. Bunu sonucunda da gayet üst düzey işler yapmaya başladılar. Bir de şu maskeleri çıkarsalar!
[8,5]
No comments:
Post a Comment