CornerstoneOnce Upon Our Yesterdays [2003]
Massacre Records
Malmsteen'in ülkemizi en son ziyaretinin belki de en güzel tarafı vokalleri üstlenen Doogie White'ı kanlı canlı seyredebilmiş olmaktı. Malmsteen'in kalbur üstü vokalistlerle çalışma içgüdüsünü takdir etmek gerekiyor sanırım. Bay White ile ilk olarak Rainbow'un son stüdyo albümü "Stranger In Us All" da tanışmıştık. Ardından Royal Hunt'ın bas gitaristi Steen Mogensen'le kurduğu Cornerstone'un albümleri gelmeye başladı peşpeşe. İlk albüm Arrival klasik rock'ın AOR yüzüyle haşır neşirken, bu satırları yazma sebebimim "Once Upon Our Yesterdays" yine klasik rockı ama bu sefer çok daha sert bir tarafını kendine mesken tutmuş. Rainbow'dan oldukça etkilenmiş albümdeki tüm bestelere imza atan Bay White ve Bay Mogensen. Şarkı yapıları, heavy metal kalıplarını zorlamadan akıp giden bir ana gitar riffi üzerine kurulmuş. Ana riff, Kasper Damgaard'ın tadını damakta bırakmaktan çekinmeyen gitar soloları ve ara nağmeleriyle desteklenerek şarkılara son halleri verilmiş anladığım kadarıyla. Hammond orgun zaman makinesi etkisi yaratan tınısını da yeri geldikçe kullanmışlar. David Coverdale, Ian Gillan ve Dio arasında varyasyonlar, hatta kombinasyonlar yapan bir vokal tarzı var Bay White'ın. Hem ses rengi hem de kelimeleri kullanma şekliyle pek çok vokal ekolünün izlerini duyabiliyorsunuz. Müzikal devrimler yapan albümleri aramaktan ve dinlemekten yorulduğunuzda yakında bir yerler olmasını isteyeceğiniz, bazılarının hala rüyaları olduğunu hissetmekten mutluluk duyacağınız, güçlü bestelerden oluşan bir yapıt "Once Upon Our Yesterdays".
[8]
No comments:
Post a Comment