BOYSETSFIRE
The Misery Index: Notes From The Plague Years [2006]
Equal Vision Records
İlk plaklarını kendileri basan, ama basılan 700 adet plağın paraları yetmediği için sadece 250 adetine kapak kartoneti bastırabilen, ilk turneye çıkış denemelerinde, otellerde kalamadıkları için (evet paraları yetmediği için) konser sonrası buldukları en yakın nehirde duş alan, ilk Avrupa turneleri için ceplerindeki tüm parayla “Avrupa Turu” özel t-shirtleri bastıran fakat bir tane bile satamadan geri dönen, her albüm sonrası yeni bir plak şirketiyle anlaşmak zorunda kalan, “sayın(!) başkan’a fazla yüklenmiyor musunuz?”, “bu albümde bir tane bile single potansiyeli olan şarkı yok, tekrar kaydetseniz?” gibi plak şirketi dürtüklemelerine maruz kalan bir gruptan bahsediyor bu kritik yazısı; Boysetsfire’dan. İki gitaristleri Josh ve Chad tarafından verandalarında henüz yaşları tutmadığı için gizli gizli bira içerken kurulmasına karar verilen grup (diyalog şöyleymiş: “Bir grup kuralım mı?” – “Olur!”), yıllar içinde epey maceralı ve deneme-yanılmalı bir hale gelecek kariyerlerine o gün start vermiş. Hardcore’un farklı taraflarıyla iştigal eden müzisyenler için uydurulan post-hardcore tanıma uygun bir hatta müzik yapan Boysetsfire, zaman içinde daha az olanaklara sahip, daha küçük plak şirketlerine geçtikçe (geleneğin, alışık olduğumuzun tam tersine ticarileşmeden) daha dinlemesi kolay (ama sözleri hala epey can yakıcı) şarkılar üzerine gitmeye başlamış. The Misery Index... de bu evrimin son halkası. Aklınızda dinler dinlemez yer edecek, zekice yazılmış, politik ama bir yandan da epey kişisel şarkı sözlerini tatlı tatlı dinleyiciye zerk eden bir ses (Nathan Gray), grubun artık tabiri caizse “olgunluk” dönemine girdiği, kızgınlıklarını daha yumuşak böylece de daha farklı kitlelere de duyurabilecek bir formatta müzik yapmaya karar verdiğinin sinyallerini veriyor. Pop alaşımlı ama alabildiğine tutku ve içtenlik dolu müthiş melodiler, punk’ın üç akorlu formatından math-core’un delişmen rifflerine göz kırpan gitarlar, politikacı demeçlerinden alınma sample’lar ve “Buna hala rock müzik mi diyorsun? E nerede bunun tehlikeli olduğu günler?” gibi şarkı sözleri duymaya hazırsanız buyrun “Veba yıllarından notlar”a. Eğer bir gün birileri size albümün ilk parçası Walk Astray’de olduğu gibi “Masumiyetimizi elimizden aldıkları gün sen neredeydin?” diye sorarsa “Buradaydım” diyebilmek için iyi bir başlangış olabilir Misery Index... albümü! En azından şu sıralar olan biten her şeye tanıklık ettiğinizi, farkında olduğunuzu ileride bir gün tekrar hatırlayabilmek için.
[9]
No comments:
Post a Comment