STONE SOUR - Come What(ever) May [2006]

Stone Sour
Come What(ever) May [2006]
Roadrunner Records

Slipknot’ın iki maskeli adamı, Corey Taylor ve Jim Root’un, maskelerini “düşürdükleri” albüm olarak epey sükse yapmıştı ilk Stone Sour albümü. Corey’in Slipknot öncesi amatörce uğraştığı ilk grubuydu Stone Sour ve Roadrunner Records’un akıllı manevrası sayesinde bir anda profesyonelliğe terfi etmişlerdi. Aradan birkaç yıl ve bir Slipknot albümü geçti ve Stone Sour tekrar aramızda Come What(ever) May albümüyle. Albümün adı Baz Luhrmann pop-kabare filmi Moulin Rouge (Kırmızı Değirmen)’un meşhur repliğini hatırlatıyor olsa da ilk bakışta, müzikal içeriğin filmle yakından uzaktan alakası yok haliyle. Aynı şekilde herhangi bir Inside-Out etiketli progresif albüm kapağıymış gibi duran kapak tasarımının da albümün içeriğiyle açıkçası pek de bir alakası yok bana göre. E peki nedir bu albümün içeriği derseniz, cevap; bir ucu Seattle’ın Grunge patlamasının söz-beste formlarına diğer ucu 2000’lerin başındaki Nu-Metal klişelerine dayalı, iyi icra edilmiş, iyi kaydedilmiş, iddialı ve içten olduğu izlenimi veren şarkılar olacaktır. Corey Taylor modern metal için açıkçası kabul etmeliyiz ki gayet önemli bir figür, bir rol-model. Slipknot’ın başarısının ardındaki önemli etkenlerden biri (maskeler(!) ve Joey Jordison ile beraber). Ama yine de Stone Sour için yaratılan heyecan silsilesinin sadece plak şirketlerinin güzel, şirin ve para kazandıracak bir oyunu olduğunu düşünüyorum. Neredeyse 5-6 yıl önce bu türde ürün veren ve “çok-satan” grupların bile icra etmeye çekindikleri, artık neredeyse hiçbir şekilde satmadığı düşünülen bir tür üzerine gidiyor Stone Sour. Her ne kadar gayet kalbur üstü bestelerden oluşsa da, epey iyi satış grafikleri çizecek olsa da, artık kimsenin Come What(ever) May gibi bir albüme ihtiyacı yok. Stone Temple Pilots kataloğundan çıkmış gibi duran Sillyworld, zekice numaralarla sıradanlıktan kurtarılmış Your God ve içinize işliycek nakaratıyla Socio gibi birkaç istisnai şarkı hariç.
[5]